ພວກຫົວໜ້າປອງຮ້າຍພຣະເຢຊູ
(ມຣກ. 14:1-2; ລກ. 22:1-2; ຢຮ. 10:45-53)
1ເມື່ອພຣະເຢຊູຊົງກ່າວຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ສິນສຸດລົງແລ້ວ ພຣະອົງຊົງບອກພວກສາວົກຂອງຕົນວ່າ,2“ທ່ານທັງຫລາຍຮູ້ຢູ່ວ່າອີກສອງວັນກໍຈະເຖິງເທດສະການປັດສະຄາ ແລະບຸດມະນຸດຈະຖືກມອບໄວ້ໃຫ້ເຂົາຕອກຄຶງໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນ.”3ໃນເວລານັ້ນພວກປະໂລຫິດຕົນໃຫຍ່ກັບພວກເຖົ້າແກ່ຂອງພົນລະເມືອງໄດ້ປະຊຸມກັນຢູ່ທີ່ສຳນັກຂອງມະຫາໂລຫິດຊື່ກາຢະຟາ.4ເຂົາປຶກສາກັນເພື່ອຈະໄດ້ຈັບພຣະເຢຊູດ້ວຍກົນອຸບາຍເອົາໄປຂ້າເສຍ.5ແຕ່ເຂົາເວົ້າກັນວ່າ, “ຢ່າໄດ້ເຮັດການນັ້ນ ໃນລະຫວ່າງວັນເທດສະການ ຢ້ານພົນລະເມືອງຈະເກີດວຸ້ນວາຍ.”
ການຖອກນ້ຳມັນຫອມໃສ່ພຣະສຽນທີ່ບ້ານເບັດທານີ
(ມຣກ. 14:3-9; ຢຮ. 12:1-8)
6ເມື່ອພຣະເຢຊູປະທັບຢູ່ບ້ານເບັດທານີ ໃນເຮືອນຂອງຊີໂມນຄົນຂີ້ທູດ,7ມີຍິງຜູ້ໜຶ່ງຖືກະອອມຫີນຂາວເຕັມດ້ວຍນ້ຳມັນຫອມທີ່ມີລາຄາແພງເຂົ້າມາເຝົ້າພຣະອົງ ຂະນະເມື່ອພຣະອົງຊົງນັ່ງຮັບປະທານອາຫານຢູ່ ນາງໄດ້ຖອກນ້ຳຫອມໃສ່ພຣະສຽນຂອງພຣະອົງ.8ແຕ່ເມື່ອພວກສາວົກເຫັນດັ່ງນັ້ນກໍເຄື່ອງໃຈຈິ່ງເວົ້າວ່າ, “ເຫດໃດຈິ່ງເຮັດໃຫ້ເສຍຂອງໆ ຢ່າງນີ້.9ເພາະຖ້າຂາຍຂອງນີ້ກໍຄົງໄດ້ເງິນຈຳນວນຫລາຍ ແລ້ວຈະແຈກໃຫ້ຄົນຍາກຈົດກໍໄດ້.”10ແຕ່ພຣະເຢຊູຊົງຊາບຈິ່ງກ່າວແກ່ເຂົາວ່າ, “ພວກທ່ານກວນໃຈຍິງນີ້ເຮັດຫຍັງ ນາງໄດ້ເຮັດການດີແກ່ເຮົາແລ້ວ.11ດ້ວຍວ່າຄົນຍາກຈົນມີຢູ່ກັບພວກທ່ານສະເໝີ ແຕ່ຝ່າຍເຮົາບໍ່ຢູ່ກັບພວກທ່ານສະເໝີ.12ຊຶ່ງຍິງນີ້ໄດ້ຖອກນ້ຳມັນຫອມໃສ່ກາຍຂອງເຮົາ ກໍໄດ້ເຮັດເພື່ອການປົງສົບຂອງເຮົາ.13ເຮົາບອກພວກທ່ານຕາມຄວາມຈິງວ່າ ຂ່າວປະເສີດນີ້ປະກາດໄປເຖິງບ່ອນໃດໃນທົ່ວພິພົບ ການທີ່ຍິງຜູ້ນີ້ໄດ້ເຮັດກໍຈະເລື່ອງລືໄປເຖິງບ່ອນນັ້ນເປັນທີ່ລະນຶກເຖິງນາງ.”
ຢູດາອິສະກາຣີອົດຕົກລົງຈະມອບພຣະເຢຊູໄວ້
(ມຣກ. 14:10-11; ລກ. 22:3-6)
14ເມື່ອນັ້ນຜູ້ໜຶ່ງໃນພວກສິບສອງຄົນນັ້ນຊື່ຢູດາອິສະກາຣີອົດ ໄດ້ໄປຫາພວກປະໂລຫິດຕົນໃຫຍ່,15ຖາມວ່າ, “ພວກທ່ານຈະຍອມໃຫ້ອັນໃດໃຫ້ແກ່ຂ້ານ້ອຍ ສ່ວນຂ້ານ້ອຍຈະມອບເພິ່ນໃຫ້ແກ່ພວກທ່ານ” ເຂົາຈິ່ງເອົາເງິນສາມສິບຫລຽນໃຫ້ແກ່ຢູດາ.16ຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາຢູດາໄດ້ຊອກຫາໂອກາດເພື່ອຈະມອບພຣະອົງໄວ້.
ຊົງຮັບປະທານປັດສະຄາພ້ອມກັບສາວົກ
(ມຣກ. 14:12-21; ລກ. 22:7-14, 21-23; ຢຮ. 13:21-30)
17ເມື່ອວັນຕົ້ນເທດສະການກິນເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງ ພວກສາວົກໄດ້ມາທູນຖາມພຣະອົງວ່າ, “ທ່ານປະສົງຈະໃຫ້ພວກຂ້ານ້ອຍຈັດແຈງປັດສະຄາໃຫ້ເພິ່ນຮັບປະທານບ່ອນໃດ.”18ພຣະອົງຊົງຕອບວ່າ, “ຈົ່ງເຂົ້າໄປຫາຄົນໜຶ່ງໃນກຸງບອກວ່າ ‘ອາຈານກ່າວວ່າ ເວລາກຳນົດຂອງເຮົາມາໃກ້ແລ້ວ ເຮົາຈະຖືສິນປັດສະຄາທີ່ເຮືອນຂອງທ່ານພ້ອມກັບສາວົກຂອງເຮົາ.”19ແລ້ວພວກສາວົກຈິ່ງໄດ້ເຮັດຕາມທີ່ພຣະເຢຊູຊົງສັ່ງ ແລ້ວເຂົາໄດ້ຈັດແຈງປັດສະຄາໄວ້ພ້ອມ.20ຄັນເຖິງເວລາຄ່ຳແລ້ວພຣະອົງຊົງປະທັບຮ່ວມໂຕະກັບພວກສາວົກສິບສອງຄົນ.21ເມື່ອກຳລັງຮັບປະທານອາຫານຢູ່ ພຣະອົງຊົງກ່າວວ່າ, “ເຮົາບອກພວກທ່ານຕາມຄວາມຈິ່ງວ່າ ຄົນໜຶ່ງໃນພວກທ່ານຈະທໍລະຍົດຕໍ່ເຮົາ.”22ຝ່າຍສາວົກກໍມີຄວາມທຸກໃຈຫລາຍ ທຸກຄົນຕ່າງກໍຕັ້ງຕົ້ນທູນພຣະອົງວ່າ, “ບໍ່ອາດຈະແມ່ນຂ້ານ້ອຍຕີ້, ນາຍເອີຍ.”23ພຣະອົງຊົງຕອບວ່າ, “ຜູ້ທີ່ໄດ້ຈ້ຳຮ່ວມຊາມດຽວກັບເຮົາ ຜູ້ນັ້ນແຫລະ, ຈະທໍລະຍົດຕໍ່ເຮົາ.24ບຸດມະນຸດສະເດັດໄປຕາມທີ່ໄດ້ຂຽນໄວ້ໃນພຣະຄຳພີເຖິງເລື່ອງເພິ່ນ ແຕ່ວິບັດແກ່ຜູ້ທີ່ຈະທໍລະຍົດຕໍ່ບຸດມະນຸດ ຖ້າຜູ້ນັ້ນບໍ່ເກີດມາກໍດີກວ່າ.”25ຢູດາຜູ້ທີ່ທໍລະຍົດຕໍ່ພຣະອົງທູນຖາມວ່າ, “ບໍ່ອາດຈະແມ່ນຂ້ານ້ອຍຕີ້, ອາຈານເອີຍ” ພຣະອົງຊົງຕອບວ່າ, “ແມ່ນທ່ານນັ້ນແລ້ວ.”
ຊົງຕັ້ງສິນມະຫາສະໜິດ
(ມຣກ. 14:22-26; ລກ. 22:15-20; 1 ກຣທ. 11:23-26)
26ລະຫວ່າງອາຫານມື້ນັ້ນ ພຣະເຢຊູຊົງຈັບເຂົ້າຈີ່ມາ ແລະເມື່ອຂໍພຣະພອນແລ້ວ ຊົງຫັກເຂົ້າຈີ່ນັ້ນໃຫ້ພວກສາວົກ ໂດຍຊົງກ່າວວ່າ, “ຈົ່ງຮັບກິນສາ ນີ້ແຫລະ, ຄືກາຍຂອງເຮົາ.”27ແລ້ວພຣະອົງຊົງຈັບເອົາຈອກມາໂມທະນາພຣະຄຸນແລະຍື່ນໃຫ້ເຂົາ ໂດຍຊົງກ່າວວ່າ, “ຈົ່ງດື່ມແຕ່ຈອກນີ້ທຸກຄົນ.28ເພາະວ່ານີ້ແຫລະຄືເລືອດຂອງເຮົາ ແມ່ນເລືອດອັນກ່ຽວກັບພຣະສັນຍາ ທີ່ຖອກອອກເພື່ອຍົກຜິດບາບຄົນຈຳນວນຫລາຍ.29ເຮົາບອກທ່ານທັງຫລາຍວ່າ ເຮົາຈະບໍ່ດືມນ້ຳຜົນອະງຸ່ນຕໍ່ໄປອີກຈົນກວ່າວັນນັ້ນມາເຖິງ ຄືວັນທີ່ຈະດື່ມອັນໃໝ່ກັບພວກທ່ານໃນລາຊະແຜນດິນພຣະບິດາຂອງເຮົາ.”30ເມື່ອຮ້ອງເພງສັນລະເສີນແລ້ວ ເຂົາກໍພາກັນອອກໄປຍັງພູໝາກກອກເທດ.
ຊົງທຳນວາຍວ່າເປໂຕຈະປະຕິເສດພຣະອົງ
(ມຣກ. 14:27-31; ລກ. 22:31-34; ຢຮ. 13:36-38)
31ເມື່ອນັ້ນພຣະເຢຊູຊົງກ່າວກັບພວກສາວົກວ່າ, “ໃນຄືນວັນນີ້ທ່ານທຸກຄົນຈະສະດຸດໃຈເພາະເຮົາ ເພາະມີຄຳຂຽນໄວ້ໃນພຣະຄຳພີວ່າ ‘ເຮົາຈະປະຫານຜູ້ລ້ຽງແກະຝູງນັ້ນຈະແຕກຊະກັນໄປ.’
32ແຕ່ເມື່ອເຮົາຖືກຊົງບັນດານໃຫ້ເປັນຄືນມາຈາກຕາຍແລ້ວ ເຮົາຈະໄປເຖິງແຂວງຄາລີເລກ່ອນໜ້າພວກທ່ານ.”33ຝ່າຍເປໂຕຈິ່ງທູນຕອບພຣະອົງວ່າ, “ຖ້າຄົນທັງປວງຈະສະດຸດໃຈເພາະທ່ານ ຝ່າຍຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ສະດຸດໃຈຈັກເທື່ອ.”34ພຣະເຢຊູຊົງຕອບເປໂຕວ່າ, “ໃນຄືນວັນນີ້ກ່ອນໄກ່ຈະຂັນ ທ່ານຈະປະຕິເສດເຮົາເຖິງສາມເທື່ອ.”35ເປໂຕທູນພຣະອົງວ່າ, “ເຖິງແມ່ນຂ້ານ້ອຍຈະຕ້ອງຕາຍກັບທ່ານ ຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ປະຕິເສດທ່ານຈັກເທື່ອ” ຝ່າຍພວກສາວົກກໍທູນຢ່າງນັ້ນເໝືອນກັບທຸກຄົນ.
ຊົງອ້ອນວອນທີ່ເຄັດເຊມາເນ
(ມຣກ. 14:32-42; ລກ. 22:39-46)
36ແລ້ວພຣະເຢຊູກໍສະເດັດພ້ອມກັບພວກສາວົກ ໄປເຖິງບ່ອນໜຶ່ງຊື່ເຄັດເຊມາເນຈິ່ງຊົງກ່າວກັບເຂົາວ່າ, “ຈົ່ງນັ່ງຢູ່ທີ່ນີ້ ໃນເວລາເຮົາຈະໄປອ້ອນວອນຢູ່ທີ່ນັ້ນ.”37ພຣະອົງຊົງພາເປໂຕກັບລູກຊາຍທັງສອງຂອງເຊເປດາຍໄປນຳ ແລ້ວຊົງເກີດມີຄວາມໂສກເສົ້າແລະໜັກເພາະໄທຫລາຍ.38ພຣະອົງຊົງກ່າວກັບເຂົາວ່າ, “ຈິດໃຈຂອງເຮົາທຸກໜັກແທບຈະຕາຍຢູ່ແລ້ວ ຈົ່ງຄອຍຢູ່ທີ່ນີ້ ເຝົ້າຢູ່ກັບເຮົາເທີນ,”39ແລ້ວສະເດັດໄປອີກໜ້ອຍໜຶ່ງ ຈິ່ງຊົງໝູບພຣະພັກລົງເຖິງດິນອ້ອນວອນວ່າ, “ໂອບິດາເອີຍ, ຖ້າເປັນໄດ້ຂໍໃຫ້ຈອກນີ້ເລື່ອນພົ້ນໄປຈາກລູກທ້ອນ ແຕ່ຢ່າງໃດກໍດີ, ຂໍຢ່າໃຫ້ເປັນໄປຕາມໃຈປາດຖະໜາຂອງລູກ ແຕ່ໃຫ້ເປັນໄປຕາມພຣະໄທຂອງພຣະອົງເທີນ”40ແລ້ວພຣະອົງໄດ້ສະເດັດກັບມາຫາສາວົກເຫລົ່ານັ້ນ ຊົງເຫັນເຂົານອນຫລັບຢູ່ ແລະຊົງກ່າວແກ່ເປໂຕວ່າ, “ຢ່າງນັ້ນພວກທ່ານບໍ່ສາມາດຈະຄອຍເຝົ້າຢູ່ກັບເຮົາຈັກທຸ່ມດຽວຫລື.41ຈົ່ງເຝົ້າລະວັງແລະອ້ອນວອນ ຢູ່ເພື່ອພວກທ່ານຈະບໍ່ຕົກໃນການທົດລອງ ຈິດໃຈພ້ອມຢູ່ແລ້ວກໍຈິງ ແຕ່ກາຍກໍອ່ອນກຳລັງ.”42ພຣະອົງໄດ້ສະເດັດອອກໄປອີກເປັນເທື່ອທີສອງ ຊົງອ້ອນວອນ ວ່າ, “ບິດາຂ້ານ້ອຍເອີຍ, ຖ້າຈອກນີ້ເລື່ອນພົ້ນໄປບໍ່ໄດ້ເວັ້ນແຕ່ຂ້ານ້ອຍຈຳຕ້ອງດື່ມ ກໍບໍ່ໃຫ້ເປັນໄປຕາມນ້ຳພຣະໄທຂອງພຣະອົງ.”43ຄັນສະເດັດກັບຄືນມາກໍຊົງເຫັນພວກສາວົກນອນຫລັບຢູ່ເພາະຕາຂອງເຂົາມືນບໍ່ຂຶ້ນ.44ຈິ່ງຊົງປະເຂົາໄວ້ສະເດັດໄປອ້ອນວອນເປັນເທື່ອທີ່ສາມ ໂດຍຊົງກ່າວຄຳເກົ່ານັ້ນອີກ.45ແລ້ວພຣະອົງໄດ້ສະເດັດມາຍັງພວກສາວົກຊົງກ່າວວ່າ, “ພວກທ່ານຍັງນອນຫລັບເຊົາເມື່ອຍຢູ່ຫລື ເບິ່ງແມ, ເວລາມາໃກ້ແລ້ວ ບຸດມະນຸດກຳລັງຈະຖືກມອບໄວ້ໃນມືຄົນນອກສິນທຳ.46ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນມາໄປກັນເທາະ ເບິ່ງແມ, ຜູ້ທີ່ຈະມອບເຮົານັ້ນມາໃກ້ແລ້ວ.”
ຊົງຖືກມອບໄວ້ແລະຈັບໄປ
(ມຣກ. 14:24-50; ລກ. 22:27-53; ຢຮ. 18:2-12)
47ເມື່ອພຣະອົງຍັງຊົງກ່າວບໍ່ທັນຂາດຄຳ ເບິ່ງແມ, ຜູ້ໜຶ່ງໃນຈຳພວກສິບສອງຄົນນັ້ນຄືຢູດາ ໄດ້ເຂົ້າມາພ້ອມດ້ວຍປະຊາຊົນຈຳນວນຫລາຍ ຖືດາບຖືໄມ້ຄ້ອນມາຈາກພວກປະໂລຫິດຕົນໃຫຍ່ກັບພວກຜູ້ເຖົ້າແກ່ຂອງພົນລະເມືອງ.48ຜູ້ທີ່ຈະມອບພຣະອົງນັ້ນໄດ້ນັດໝາຍສຳຄັນໃຫ້ແກ່ເຂົາວ່າ, “ເຮົາຈະຈູບຄຳນັບຜູ້ໃດກໍແມ່ນຜູ້ນັ້ນແຫລະຈົ່ງຈັບເອົາໄວ້.”49ຢູດາເຂົ້າມາຫາພຣະເຢຊູທັນທີທູນວ່າ, “ສະບາຍດີ, ອາຈານເຈົ້າຂ້າ” ແລ້ວຈູບພຣະອົງຢ່າງຮັກແພງ.
50ຝ່າຍພຣະເຢຊູຊົງກ່າວວ່າແກ່ຢູດາວ່າ, “ສະຫາຍເອີຍ, ມາທີ່ນີ່ເຮັດຫຍັງ”
ຫລືວ່າ “ຈົ່ງເຮັດຕາມທີ່ທ່ານຕັ້ງໃຈມານັ້ນ.”
ແລ້ວຄົນເຫລົ່ານັ້ນເຂົ້າມາລົງມືຈັບພຣະເຢຊູໄວ້.51ຂະນະນັ້ນ ເບິ່ງແມ, ທີ່ມີຜູ້ໜຶ່ງທີ່ຢູ່ກັບພຣະເຢຊູ ຊັກດາບອອກຟັນຂ້ອຍໃຊ້ຄົນໜຶ່ງຂອງມະຫາປະໂລຫິດ ຖືກຫູຂາດເບື້ອງໜຶ່ງ.52ພຣະເຢຊູຈິ່ງຊົງບອກຜູ້ນັ້ນວ່າ, “ຈົ່ງເອົາດາບຂອງທ່ານມ້ຽນໄວ້ບ່ອນມັນ ເພາະວ່າບັນດາຜູ້ທີ່ຖືດາບກໍຈະຖືກທຳລາຍດ້ວຍດາບ.53ທ່ານຄຶດວ່າເຮົາຈະຂໍຄວາມຊ່ອຍເຫລືອຈາກພຣະບິດາຂອງເຮົາບໍ່ໄດ້ຫລື ແລະໃນທັນທີພຣະອົງຈະໃຊ້ເທວະດາມາຫາເຮົາກວ່າສິບສອງກອງ.54ແຕ່ຖ້າຢ່າງນັ້ນພຣະຄຳພີທີ່ວ່າຈຳຕ້ອງເປັນຢ່າງນັ້ນຈະສຳເລັດໄດ້ຢ່າງໃດ.”55ໃນເວລານັ້ນພຣະເຢຊູໄດ້ຊົງກ່າວກັບປວງຊົນວ່າ, “ທ່ານທັງຫລາຍຖືດາບຖືໄມ້ຄ້ອນອອກມາຈັບເຮົາເໝືອນຈັບໂຈນຫລື ເຮົາໄດ້ນັ່ງສັ່ງສອນໃນບໍລິເວນພຣະວິຫານທຸກໆ ວັນແຕ່ພວກທ່ານບໍ່ໄດ້ຈັບເຮົາ.56ແຕ່ເຫດການທັງປວງນີ້ໄດ້ບັງເກີດຂຶ້ນເພື່ອຈະສຳເລັດຕາມທີ່ຜູ້ປະກາດພຣະທຳໄດ້ຂຽນໄວ້.”ເມື່ອນັ້ນພວກສາວົກທັງໝົດໄດ້ປະພຣະອົງພາກັນໜີໄປ.ພຣະເຢຊູຊົງຢູ່ຕໍ່ໜ້າສານສູງສຸດ
(ມຣກ. 14:53-65; ລກ. 22:54-55, 66-71; ຢຮ. 18:12-14, 19-24)
57ພວກທີ່ຈັບພຣະເຢຊູໄດ້ພາພຣະອົງໄປຫາມະຫາປະໂລຫິດຊື່ກາຢະຟາ ບ່ອນທີ່ພວກນັກທຳແລະພວກເຖົ້າແກ່ໄດ້ມາປະຊຸມກັນນັ້ນ.58ຝ່າຍເປໂຕໄດ້ຕາມພຣະອົງໄປໃນໄລຍະຫ່າງໄກ ຈົນມາເຖິງເດີ່ນບ້ານຂອງມະຫາປະໂລຫິດແລ້ວເຂົ້າໄປນັ່ງຢູ່ກາງເດີນບ້ານກັບພວກຍາມ ເພື່ອຊອມເບິ່ງວ່າທີ່ສຸດຂອງເລື່ອງນັ້ນຈະເປັນຢ່າງໃດ.59ພວກປະໂລຫິດຕົນໃຫຍ່ກັບບັນດາສະມາຊິກສານຈິ່ງຫາພະຍານຕົວະມາເບີກຕໍ່ສູ້ພຣະເຢຊູເພື່ອຂ້າພຣະອົງເສຍ.60ເຖິງແມ່ນວ່າມີພະຍານຕົວະຫລາຍປາກມາໃຫ້ການກໍດີ ແຕ່ກໍຫາຫລັກຖານບໍ່ໄດ້ ໃນທີ່ສຸດມີສອງຄົນໄດ້ມາໃຫ້ການ,61ວ່າ, “ຜູ້ນີ້ແຫລະ, ໄດ້ກ່າວວ່າເຮົາສາມາດຈະມ້າງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າແລະຈະສ້າງຂຶ້ນໃໝ່ພາຍໃນສາມວັນ’.”62ມະຫາປະໂລຫິດໄດ້ຢືນຂຶ້ນຖາມພຣະອົງວ່າ, “ເຈົ້າບໍ່ຕອບຫຍັງຫລື ຄຳພະຍານທີ່ຄົນເຫລົ່ານີ້ກ່າວຕໍ່ສູ້ເຈົ້າເປັນແນວໃດ.”63ແຕ່ພຣະເຢຊູຊົງມິດຢູ່ ແລ້ວມະຫາປະໂລຫິດຈິ່ງກ່າວວ່າ, “ເຮົາໃຫ້ເຈົ້າສາບານໂດຍອ້າງພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງພຣະຊົນຢູ່ ໃຫ້ເຈົ້າບອກເຮົາວ່າເຈົ້າເປັນພຣະຄຣິດພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າຫລືບໍ່,”64ພຣະເຢຊູຊົງຕອບວ່າ, “ທ່ານເວົ້ານັ້ນແລ້ວ ແລະຫລາຍກວ່ານັ້ນອີກ, ເຮົາບອກພວກທ່ານວ່າ ໃນເວລາຕໍ່ໄປພວກທ່ານຈະເຫັນບຸດມະນຸດນັ່ງຢູ່ເບື້ອງຂວາຂອງຜູ້ຊົງລິດທານຸພາບ ແລະກຳລັງສະເດັດມາເຖິງເມກໃນທ້ອງຟ້າ,”65ເມື່ອນັ້ນມະຫາປະໂລຫິດໄດ້ຈີກເສື້ອຜ້າຂອງຕົນແລ້ວກ່າວວ່າ, “ມັນໄດ້ເວົ້າໝິ່ນປະໝາດພຣະເຈົ້າແລ້ວ ພວກເຮົາຍັງຈະຕ້ອງການພະຍານອັນໃດອີກ ນີ້ແຫລະ, ທ່ານໄດ້ຍິນຄຳປະໝາດນັ້ນແລ້ວ.66ພວກທ່ານຄຶດເຫັນຢ່າງໃດ” ເຂົາກໍຕອບວ່າ, “ຄວນຖືກໂທດປະຫານຊີວິດ,”67ແລ້ວເຂົາໄດ້ຖົ່ມນ້ຳລາຍໃສ່ພຣະພັກທັງທຸບຕີພຣະອົງ ແລະລາງຄົນໄດ້ເອົາມືຕົບພຣະອົງ,68ແລ້ວເວົ້າວ່າ, “ເຈົ້າພຣະຄຣິດ, ແມ່ນໃຜຕີມຶງ ທວາຍພວກເຮົາຟັງແມ.”
ເປໂຕປະຕິເສດພຣະເຢຊູ
(ມຣກ. 14:66-72; ລກ. 22:56-62; ຢຮ. 18:15-18, 25-28)
69ຝ່າຍເປໂຕນັ່ງຢູ່ນອກກາງເດີ່ນບ້ານ ມິຍິງໃຊ້ຄົນໜຶ່ງມາຫາກ່າວວ່າ, “ໂຕເຄີຍຢູ່ກັບໄທຄາລີເລ ຄືເຢຊູນັ້ນເໝືອນກັນ.”70ແຕ່ເປໂຕຕອບປະຕິເສດຕໍ່ໜ້າຄົນທັງປວງວ່າ, “ທີ່ເຈົ້າເວົ້ານັ້ນ, ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ເລື່ອງ.”71ເມື່ອເປໂຕອອກໄປທີ່ປະຕູບ້ານມີຍິງໃຊ້ອີກຄົນໜຶ່ງແລເຫັນ ຈິ່ງກ່າວແກ່ຄົນທັງຫລາຍທີ່ຢູ່ຫັ້ນວ່າ, “ຄົນນີ້ແຫລະ, ເຄີຍຢູ່ກັບເຢຊູໄທນາຊາເຣັດ.”72ເປໂຕໄດ້ປະຕິເສດທັງສາບານວ່າ, “ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ຈັກຄົນນັ້ນ.”73ພາຍຫລັງນັ້ນໜ້ອຍໜຶ່ງຄົນທັງຫລາຍທີ່ຢືນຢູ່ຫັ້ນໄດ້ມາເວົ້າກັບເປໂຕວ່າ, “ໂຕເປັນພັກພວກຂອງເຂົາເຫລົ່ານັ້ນແທ້ ດ້ວຍວ່າສຳນຽງຂອງໂຕກໍສໍ້ໃຫ້ຮູ້ໂຕເອງ.”74ເມື່ອນັ້ນເປໂຕກໍຕັ້ງຕົ້ນປ້ອຍດາ ທັງສະບົດສາບານວ່າ, “ຄົນນັ້ນກູບໍ່ຮູ້ຈັກ” ໃນທັນໃດນັ້ນໄກ່ກໍຂັນ.75ແລ້ວເປໂຕຈິ່ງລະນຶກເຖິງຄຳທີ່ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວໄວ້ວ່າ, “ກ່ອນໄກ່ຂັນທ່ານຈະປະຕິເສດເຮົາເຖິງສາມເທື່ອ”, ແລ້ວເປໂຕກໍອອກໄປຂ້າງນອກຮ້ອງໄຫ້ເປັນທຸກໜັກໃຈ.