ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ລ້າງ​ຕີນ​ຂອງ​ພວກ​ສາ­ວົກ

1ກ່ອນ​ເຖິງ​ເວ­ລາ​ເທດ­ສະ­ການ​ປັດ­ສະ­ຄາ ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ຊາບ​ວ່າ​ຍາມ​ຂອງ­ຕົນ​ທີ່​ຈະ​ສະ­ເດັດ​ຈາກ​ໂລກ​ນີ້​ເມືອ​ຫາ​ພຣະ­ບິ­ດາ​ເຖິງ​ແລ້ວ ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ຊົງ​ຮັກ​ພວກ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ທີ່­ຢູ່​ໃນ​ໂລກ​ນີ້ ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ຮັກ​ຈົນ​ເຖິງ​ທີ່­ສຸດ.2ຂະ­ນະ​ເມື່ອ​ຮັບ​ປະ­ທານ​ອາ­ຫານ​ຢູ່​ນັ້ນ (ມານ​ໄດ້​ເຂົ້າ​ດົນ­ໃຈ​ຢູ­ດາອິ­ສະ­ກາ­ຣີ­ອົດ​ລູກ​ຂອງ​ຊີ­ໂມນ ໃຫ້​ທໍ­ລະ­ຍົດ​ຕໍ່​ພຣະ­ອົງ),3ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ຊາບ​ວ່າ ພຣະ­ບິ­ດາ​ໄດ້​ຊົງ​ປະ­ທານ​ສິ່ງ​ທັງ­ປວງ​ໃຫ້​ຢູ່­ໃນ​ພຣະ­ຫັດ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ ແລະ​ຊົງ​ຊາບ​ວ່າ​ພຣະ­ອົງ​ສະ­ເດັດ​ມາ​ຈາກ​ພຣະ­ເຈົ້າ ແລະ​ຈະ​ສະ­ເດັດ​ເມືອ​ຫາ​ພຣະ­ເຈົ້າ.4ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ລຸກ­ຂຶ້ນ​ຈາກ​ການ​ຮັບ​ປະ­ທານ​ອາ­ຫານ, ຊົງ​ຖອດ​ເຄື່ອງ​ທົງ​ຊັ້ນ​ນອກ​ອອກ​ວາງ​ໄວ້, ແລະ​ຊົງ​ເອົາ​ຜ້າ­ເຊັດ​ຕົວ​ມາ​ຮັດ​ແອວ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ.5ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ຖອກ​ນ້ຳ​ໃສ່​ອ່າງ​ແລ້ວ​ຊົງ​ຕັ້ງ­ຕົ້ນ​ລ້າງ​ຕີນ​ຂອງ​ພວກ​ສາ­ວົກ ແລະ​ເຊັດ​ດ້ວຍ​ຜ້າ​ຮັດ​ແອວ​ນັ້ນ.

6ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ສະ­ເດັດ​ມາ​ເຖິງ​ຊີ­ໂມນເປ­ໂຕ ແລະ​ລາວ​ໄດ້​ທູນ​ພຣະ­ອົງ​ວ່າ, “ນາຍ​ເຈົ້າ​ເອີຍ, ທ່ານ​ຈະ​ລ້າງ​ຕີນ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຫລື.”7ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ຕອບ​ລາວ​ວ່າ, “ສິ່ງ​ທີ່​ເຮົາ​ເຮັດ​ໃນ​ເວ­ລາ​ນີ້​ທ່ານ​ຍັງ​ບໍ່​ຮູ້​ເລື່ອງ ແຕ່​ພາຍ­ຫລັງ​ທ່ານ​ຈະ​ເຂົ້າ­ໃຈ.”8ເປ­ໂຕ​ຈຶ່ງ​ທູນ​ວ່າ, “ທ່ານ​ຈະ​ລ້າງ​ຕີນ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ບໍ່­ໄດ້​ຈັກ­ເທື່ອ” ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ຕອບ​ວ່າ, “ຖ້າ​ເຮົາ​ບໍ່​ລ້າງ​ທ່ານ ທ່ານ​ຈະ​ມີ​ສ່ວນ​ໃນ​ເຮົາ​ບໍ່­ໄດ້.”9ຊີ­ໂມນເປ­ໂຕ​ທູນ​ວ່າ, “ນາຍ​ເຈົ້າ​ເອີຍ, ບໍ່​ແມ່ນ­ແຕ່​ຕີນ​ເທົ່າ​ນັ້ນ ແຕ່​ຂໍ​ລ້າງ​ມື​ແລະ​ຫົວ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ເໝືອນ​ກັນ.”10ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ກ່າວ​ຕໍ່​ເປ­ໂຕ​ວ່າ, “ຜູ້​ທີ່​ອາບ­ນ້ຳ​ແລ້ວ​ບໍ່​ຈຳ­ເປັນ​ລ້າງ​ຕົວ​ອີກ ລ້າງ​ແຕ່​ຕີນ​ເທົ່າ​ນັ້ນ ເພາະ​ສະ­ອາດ​ໝົດ​ທັງ​ຕົວ​ແລ້ວ​ພວກ​ທ່ານ​ກໍ​ສະ­ອາດ​ແລ້ວ­ແຕ່​ບໍ່­ແມ່ນ​ທຸກ​ຄົນ.”11ເພາະ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ­ຮູ້​ແລ້ວ​ວ່າ​ໃຜ​ຈະ​ທໍ­ລະ­ຍົດ​ຕໍ່​ພຣະ­ອົງ ເພາະ​ເຫດ​ນັ້ນ​ພຣະ­ອົງ​ຈຶ່ງ​ຊົງ​ກ່າວ​ວ່າ, “ທ່ານ​ທັງ­ຫລາຍ​ບໍ່​ສະ­ອາດ​ທຸກ​ຄົນ.”

12ເຫດ​ສັນ​ນີ້​ເມື່ອ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ລ້າງ​ຕີນ​ຂອງ​ເຂົາ​ແລ້ວ ພຣະ­ອົງ​ກໍ​ຊົງ​ໃສ່­ເຄື່ອງ​ທົງ​ຊັ້ນ​ນອກ​ຂອງ­ຕົນ​ອີກ ແລ້ວ​ປະ­ທັບ​ລົງ​ຈຶ່ງ​ຊົງ​ຖາມ​ເຂົາ​ວ່າ, “ທ່ານ​ທັງ­ຫລາຍ​ເຂົ້າ­ໃຈ​ໃນ​ສິ່ງ​ທີ່​ເຮົາ​ໄດ້​ເຮັດ​ຕໍ່​ພວກ​ທ່ານ​ແລ້ວ​ຫລື.13ທ່ານ​ທັງ­ຫລາຍ​ເອີ້ນ​ເຮົາ​ວ່າ​ອາ­ຈານ​ແລະ​ນາຍ​ເຈົ້າ ພວກ​ທ່ານ​ເອີ້ນ​ຖືກ­ຕ້ອງ​ແລ້ວ ເພາະ​ເຮົາ​ເປັນ​ຢ່າງ​ນັ້ນ.14ເຫດ​ສັນ­ນັ້ນ​ເຮົາ​ຜູ້​ເປັນ​ນາຍ ແລະ​ອາ­ຈານ​ຂອງ​ພວກ​ທ່ານ​ໄດ້​ລ້າງ​ຕີນ​ຂອງ​ທ່ານ ພວກ​ທ່ານ​ກໍ​ຄວນ​ລ້າງ​ຕີນ​ຂອງ​ກັນ​ແລະ​ກັນ​ເໝືອນ​ກັນ.15ດ້ວຍ​ວ່າ​ເຮົາ​ໄດ້​ວາງ​ແບບ­ຢ່າງ​ໃຫ້​ພວກ​ທ່ານ​ແລ້ວ ເພື່ອ​ທ່ານ​ຈະ​ໄດ້​ເຮັດ​ເໝືອນ​ດັ່ງ​ເຮົາ​ໄດ້​ເຮັດ​ຕໍ່​ພວກ​ທ່ານ​ແລ້ວ.16ເຮົາ​ບອກ​ທ່ານ​ທັງ­ຫລາຍ​ຕາມ​ຄວາມ­ຈິງ​ວ່າ ຂ້າ​ໃຊ້​ບໍ່­ຫ່ອນ​ໃຫຍ່​ກວ່າ​ນາຍ​ຂອງ­ຕົນ ຜູ້​ທີ່​ຖືກ​ໃຊ້​ໄປ​ບໍ່­ຫ່ອນ​ໃຫຍ່​ກວ່າ​ຜູ້​ໃຊ້​ຕົນ​ໄປ­ນັ້ນ.17ຖ້າ​ທ່ານ​ທັງ­ຫລາຍ​ຮູ້​ສິ່ງ​ເຫລົ່າ­ນີ້​ແລະ​ເຮັດ​ຕາມ ທ່ານ​ກໍ​ເປັນ​ສຸກ.

18ເຮົາ​ບໍ່​ເວົ້າ­ເຖິງ​ພວກ​ທ່ານ​ທຸກ​ຄົນ ຝ່າຍ​ເຮົາ​ກໍ​ຮູ້­ຈັກ​ຜູ້​ທີ່​ເຮົາ​ໄດ້­ເລືອກ​ໄວ້​ແລ້ວ ແຕ່​ຕ້ອງ​ເປັນ​ຈິງ​ຕາມ​ຂໍ້​ພຣະ­ຄຳ­ພີ​ທີ່​ວ່າ ‘ຜູ້​ທີ່​ຮັບ​ປະ­ທານ​ອາ­ຫານ​ຂອງ​ເຮົາ​ກໍ​ຍົກ​ສົ້ນ­ຕີນ​ໃສ່​ເຮົາ.’19ແຕ່​ເວ­ລາ​ບັດ­ນີ້​ເຮົາ​ບອກ​ທ່ານ​ທັງ­ຫລາຍ​ກ່ອນ​ການ​ນັ້ນ​ເກີດ​ຂຶ້ນ ເພື່ອ​ວ່າ​ເມື່ອ​ມັນ​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ແລ້ວ​ພວກ​ທ່ານ​ຈະ​ໄດ້​ເຊື່ອ​ວ່າ​ເຮົາ​ນີ້­ແຫລະ, ແມ່ນ​ຜູ້­ນັ້ນ.20ເຮົາ​ບອກ​ທ່ານ​ທັງ­ຫລາຍ​ຕາມ​ຄວາມ­ຈິງ​ວ່າ ຜູ້­ໃດ​ຮັບ​ຕ້ອນ​ຜູ້​ທີ່​ເຮົາ​ໃຊ້​ໄປ​ກໍ​ຮັບ​ຕ້ອນ​ເຮົາ​ເໝືອນ​ກັນ ແລະ​ຜູ້​ທີ່​ຮັບ​ຕ້ອນ​ເຮົາ​ກໍ​ຮັບ​ຕ້ອນ​ພຣະ­ອົງ​ຜູ້​ຊົງ​ໃຊ້​ເຮົາ​ມາ.”

ຊົງ​ທຳ­ນວາຍ​ວ່າ​ຢູ­ດາ​ຈະ​ມອບ​ພຣະ­ອົງ​ໄວ້

(ມທ. 26:20-25; ມຣກ. 14:17-21; ລກ. 22:21-23)

21ເມື່ອ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ​ນັ້ນ­ແລ້ວ​ພຣະ­ອົງ​ກໍ​ຊົງ​ວຸ້ນ­ວາຍ​ໃນ​ພຣະ­ໄທ ແລະ​ຊົງ​ກ່າວ​ເປັນ​ພະ­ຍານ​ວ່າ, “ເຮົາ​ບອກ​ພວກ​ທ່ານ​ຕາມ​ຄວາມ­ຈິງ​ວ່າ ຄົນ​ໜຶ່ງ​ໃນ​ພວກ​ທ່ານ​ຈະ​ທໍ­ລະ­ຍົດ​ຕໍ່​ເຮົາ.”22ພວກ​ສາ­ວົກ​ກໍ​ເບິ່ງ​ໜ້າ​ກັນ​ແລະ​ສົງ­ໄສ​ວ່າ ຄົນ­ທີ່​ພຣະ­ອົງ​ກ່າວ­ເຖິງ​ນັ້ນ​ຄື​ຜູ້­ໃດ.23ມີ​ສາ­ວົກ​ຄົນ​ໜຶ່ງ​ທີ່​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ຮັກ​ໄດ້​ເນີ້ງ​ກາຍ​ລົງ​ອີງ​ພຣະ­ຊວງ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ.24ຊີ­ໂມນເປ­ໂຕ​ຈຶ່ງ​ຍິກ​ໜ້າ​ໃສ່​ສາ­ວົກ​ຜູ້­ນັ້ນ​ກ່າວ​ວ່າ, “ຈົ່ງ​ຖາມ­ວ່າ​ຄົນ­ທີ່​ເພິ່ນ​ເວົ້າ​ນັ້ນ​ແມ່ນ​ຜູ້­ໃດ.”25ຂະ­ນະ​ທີ່​ຍັງ​ອີງ​ພຣະ­ຊວງ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ ສາ­ວົກ​ຜູ້­ນັ້ນ​ກໍ​ທູນ​ຖາມ­ວ່າ, “ນາຍ​ເຈົ້າ​ເອີຍ, ແມ່ນ​ຜູ້­ໃດ.”26ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ຕອບ​ວ່າ, “ເຮົາ​ຈະ​ເອົາ​ອາ­ຫານ​ຄຳ​ນີ້​ຈ້ຳ​ແລ້ວ​ຍື່ນ​ໃຫ້​ຜູ້­ໃດ ກໍ​ແມ່ນ​ຜູ້­ນັ້ນ​ແຫລະ” ເມື່ອ​ຊົງ​ຈ້ຳ​ອາ­ຫານ​ຄຳ​ນັ້ນ­ແລ້ວ ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ຍື່ນ​ໃຫ້​ແກ່​ຢູ­ດາ​ລູກ​ຊີ­ໂມນອິ­ສະ­ກາ­ຣີ­ອົດ.27ຫລັງ​ຈາກ​ຢູ­ດາ​ໄດ້​ກິນ​ອາ­ຫານ​ຄຳ​ນັ້ນ­ແລ້ວ ຊາ­ຕານ​ຈຶ່ງ​ເຂົ້າ​ຢູ່­ໃນ​ໃຈ​ລາວ ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຈຶ່ງ​ຊົງ​ບອກ​ຢູ­ດາ​ວ່າ, “ອັນ​ທີ່​ທ່ານ​ຈະ​ເຮັດ​ນັ້ນ​ກໍ​ຈົ່ງ​ເຮັດ​ໄວໆ ແມ.”28ໃນ​ບັນ­ດາ​ຜູ້​ທີ່​ນັ່ງ​ຮ່ວມ​ໂຕະ​ຢູ່​ນັ້ນ​ບໍ່­ມີ​ຜູ້­ໃດ​ໄດ້​ເຂົ້າ­ໃຈ​ວ່າ ດ້ວຍ​ເຫດ­ໃດ​ພຣະ­ອົງ​ຈຶ່ງ​ຊົງ​ກ່າວ​ແກ່​ລາວ​ຢ່າງ​ນັ້ນ.29ດັ່ງ­ນັ້ນ​ລາງ​ຄົນ​ກໍ​ຄຶດ​ວ່າ​ເປັນ​ເພາະ​ຢູ­ດາ​ຖື​ຖົງ​ເງິນ ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຈຶ່ງ​ຊົງ​ກ່າວ​ກັບ​ລາວ​ວ່າ, “ຈົ່ງ​ຊື້​ສິ່ງ​ຂອງ​ທີ່​ພວກ­ເຮົາ​ຕ້ອງ­ການ​ສຳ­ລັບ​ງານ​ເທດ­ສະ­ການ​ນີ້” ຫລື​ເພື່ອ­ຈະ​ໃຫ້​ລາວ​ທານ​ແກ່​ຄົນ​ຍາກ­ຈົນ.30ພາຍ­ຫລັງ​ທີ່​ຢູ­ດາ​ໄດ້­ຮັບ​ອາ­ຫານ​ຄຳ​ນັ້ນ­ແລ້ວ​ລາວ­ກໍ​ອອກ​ໄປ​ທັນ­ທີ ໃນ​ຂະ­ນະ​ນັ້ນ​ເປັນ​ເວ­ລາ​ກາງ­ຄືນ.

ພຣະ­ບັນ­ຍັດ​ຂໍ້​ໃໝ່

31ເມື່ອ​ຢູ­ດາ​ອອກ​ໄປ​ແລ້ວ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ກ່າວ​ວ່າ, “ບັດ­ນີ້​ບຸດ​ມະ­ນຸດ​ໄດ້­ຮັບ​ກຽດ­ຕິ­ຍົດ​ແລ້ວ ແລະ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ກໍ​ຊົງ​ຮັບ​ກຽດ­ຕິ­ຍົດ​ເພາະ​ບຸດ​ມະ­ນຸດ.32ຖ້າ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ຮັບ​ກຽດ­ຕິ­ຍົດ​ເພາະ​ບຸດ​ມະ­ນຸດ ພຣະ­ເຈົ້າ​ຈະ​ຊົງ​ປະ­ທານ​ໃຫ້​ບຸດ​ມະ­ນຸດ​ມີ​ກຽດ­ຕິ­ຍົດ​ຮ່ວມ​ກັບ​ພຣະ­ອົງ ແລະ​ຈະ​ຊົງ​ໃຫ້​ມີ​ກຽດ­ຕິ­ຍົດ​ໃນ​ບັດ­ນີ້.33ລູກ­ນ້ອຍ​ທັງ­ຫລາຍ​ເອີຍ, ເຮົາ​ຍັງ​ຈະ​ຢູ່​ກັບ​ພວກ​ເຈົ້າ​ອີກ​ໜ້ອຍ​ໜຶ່ງ ພວກ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຊອກ­ຫາ​ເຮົາ ແລະ, ເໝືອນ​ກັບ​ເຮົາ​ໄດ້​ບອກ​ກັບ​ພວກ­ຢິວ​ແລ້ວ​ວ່າ ‘ບ່ອນ​ເຮົາ​ຈະ​ໄປ­ນັ້ນ​ພວກ​ເຈົ້າ​ໄປ​ບໍ່­ໄດ້’, ບັດ­ນີ້​ເຮົາ​ກໍ​ບອກ​ພວກ​ເຈົ້າ​ເໝືອນ​ກັນ.

34ເຮົາ​ໃຫ້​ບັນ­ຍັດ​ໃໝ່​ໄວ້​ແກ່​ເຈົ້າ​ທັງ­ຫລາຍ​ຄື​ໃຫ້​ພວກ​ເຈົ້າ​ຮັກ​ກັນ​ແລະ​ກັນ ເຮົາ​ຮັກ​ເຈົ້າ​ທັງ­ຫລາຍ​ມາ​ແລ້ວ​ຢ່າງ­ໃດ ພວກ​ເຈົ້າ​ຈົ່ງ​ຮັກ​ກັນ​ແລະ​ກັນ​ດ້ວຍ​ຢ່າງ​ນັ້ນ.35ຖ້າ​ເຈົ້າ​ທັງ­ຫລາຍ​ມີ​ຄວາມ​ຮັກ​ເຊິ່ງ​ກັນ​ແລະ​ກັນ ດັ່ງ​ນີ້­ແຫລະ, ຄົນ​ທັງ­ປວງ​ກໍ​ຈະ​ໄດ້​ຮູ້­ວ່າ​ເຈົ້າ​ທັງ­ຫລາຍ​ເປັນ​ສາ­ວົກ​ຂອງ​ເຮົາ.”

ຊົງ​ທຳ­ນວາຍ​ວ່າ​ເປ­ໂຕ​ຈະ​ປະ­ຕິ­ເສດ​ພຣະ­ອົງ

(ມທ. 23:31-35; ມຣກ. 14:27-31; ລກ. 22:31-34)

36ຝ່າຍ​ຊີ­ໂມນເປ­ໂຕ​ໄດ້​ທູນ​ພຣະ­ອົງ​ວ່າ, “ນາຍ​ເຈົ້າ​ເອີຍ, ທ່ານ​ຈະ​ໄປ​ໃສ” ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ຕອບ​ວ່າ, “ບ່ອນ​ທີ່​ເຮົາ​ຈະ​ໄປ­ນັ້ນ ທ່ານ​ຈະ​ຕາມ​ເຮົາ​ໄປ​ດຽວ­ນີ້​ບໍ່­ໄດ້ ແຕ່​ພາຍ­ຫລັງ​ທ່ານ​ຈະ​ຕາມ​ໄປ.”37ເປ­ໂຕ​ທູນ​ພຣະ­ອົງ​ວ່າ, “ນາຍ​ເຈົ້າ​ເອີຍ, ເປັນ­ຫຍັງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈຶ່ງ​ຕາມ​ທ່ານ​ໄປ​ດຽວ­ນີ້​ບໍ່­ໄດ້ ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈະ​ສະ­ຫລະ​ຊີ­ວິດ​ເພື່ອ​ທ່ານ.”38ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ຕອບ​ວ່າ, “ທ່ານ​ຈະ​ສະ­ຫລະ​ຊີ­ວິດ​ຂອງ​ທ່ານ​ເພື່ອ​ເຮົາ​ຫລື ເຮົາ​ບອກ​ທ່ານ​ຕາມ​ຄວາມ­ຈິງ​ວ່າ ກ່ອນ​ໄກ່​ຈະ​ຂັນ​ທ່ານ​ຈະ​ປະ­ຕິ­ເສດ​ເຮົາ​ເຖິງ​ສາມ​ເທື່ອ.”