1ງູເປັນສັດທີ່ຫລັກແຫລມກວ່າສັດທັງຫລາຍທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສ້າງໄວ້ ງູໄດ້ຖາມຜູ້ຍິງວ່າ, “ແມ່ນແທ້ບໍ ທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງຫ້າມບໍ່ໃຫ້ພວກເຈົ້າກິນໝາກໄມ້ໃນສວນນີ້?”2ຜູ້ຍິງນັ້ນຕອບວ່າ, “ໝາກໄມ້ທຸກໆ ຕົ້ນໃນສວນນີ້ ພວກເຮົາກິນໄດ້3ເວັ້ນໄວ້ແຕ່ໝາກໄມ້ໃນຕົ້ນທີ່ຢູ່ກາງສວນນັ້ນ. ເພາະພຣະເຈົ້າບອກບໍ່ໃຫ້ພວກເຮົາກິນ ຫລື ແມ່ນແຕ່ແຕະຕ້ອງເປັນເດັດຂາດ ຖ້າພວກເຮົາຂືນກິນ ພວກເຮົາຕ້ອງຕາຍ.”4ງູຈຶ່ງຕອບວ່າ, “ບໍ່ເປັນຄວາມຈິງ ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ຕາຍດອກ.5ພຣະເຈົ້າເວົ້າເຊັ່ນນັ້ນ ກໍເພາະພຣະອົງຊົງຮູ້ດີວ່າ ເມື່ອໃດທີ່ເຈົ້າກິນໝາກໄມ້ນັ້ນ ເຈົ້າຈະຮູ້ແຈ້ງເຫັນຈິງກັບຈະຮູ້ການດີ ແລະການຊົ່ວເໝືອນດັ່ງພຣະອົງ.”
6ຜູ້ຍິງເຫັນວ່າໝາກໄມ້ໃນຕົ້ນນັ້ນຊ່າງງາມ ແລະເປັນໜ້າຢາກກິນອີ່ຫລີ ນອກນີ້ນາງຍັງຄິດວ່າຈະມີສະຕິປັນຍາອີກ ດັ່ງນັ້ນ ນາງຈຶ່ງຕັດສິນໃຈປິດເອົາໝາກໄມ້ແລ້ວກິນ ຄັນແລ້ວຈຶ່ງເອົາໝາກໄມ້ນັ້ນໃຫ້ຜົວນາງກິນນຳ.7ຫລັງຈາກກິນໝາກໄມ້ແລ້ວ ໃນທັນໃດນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງຮູ້ແຈ້ງເຫັນຈິງ ແລະຮູ້ວ່າ ພວກຕົນກຳລັງເປືອຍກາຍຢູ່ ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງພາກັນເອົາໃບໄມ້ມາຫຍິບເຂົ້າກັນເຮັດເປັນເຄື່ອງນຸ່ງ.
8ໃນຄືນວັນນັ້ນ ພວກເຂົາໄດ້ຍິນສຽງຍ່າງ ຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໃນສວນ ພວກເຂົາຈຶ່ງພາກັນຫລົບລີ້ຢູ່ໃນທ່າມກາງຕົ້ນໄມ້.9ແຕ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ຊົງເອີ້ນຫາຊາຍຜູ້ນັ້ນວ່າ, “ເຈົ້າຢູ່ໃສ?”10ລາວຈຶ່ງຕອບວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຍິນສຽງຍ່າງຂອງພຣະອົງໃນສວນ ຂ້ານ້ອຍຢ້ານຈຶ່ງຫລົບລີ້ຊ້ອນຕົວຢູ່ເພາະວ່າຂ້ານ້ອຍກຳລັງເປືອຍກາຍ.”11ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງຖາມວ່າ, “ໃຜບອກວ່າເຈົ້າເປືອຍກາຍ ບໍ່ແມ່ນເຈົ້າກິນໝາກໄມ້ທີ່ເຮົາໄດ້ຫ້າມນັ້ນຫລື?”12ຊາຍຜູ້ນັ້ນທູນຕອບວ່າ, “ໂດຍຂ້ານ້ອຍ ແມ່ນຜູ້ຍິງທີ່ພຣະອົງປະທານໃຫ້ນັ້ນເອົາໝາກໄມ້ໃຫ້ຂ້ານ້ອຍກິນ.”13ແລ້ວພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງຖາມຜູ້ຍິງນັ້ນວ່າ, “ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ?” ນາງທູນຕອບວ່າ, “ງູໄດ້ຍົວະໃຫ້ຂ້ານ້ອຍກິນ.”
14ຕໍ່ມາ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງບອກງູວ່າ:
“ດ້ວຍເຫດວ່າມຶງ ໄດ້ຫລອກລວງຜູ້ຍິງນັ້ນ
ແມ່ນມຶງເທົ່ານັ້ນ ທີ່ຈະໄດ້ຮັບການສາບແຊ່ງ
ໃນຈຳນວນສັດທັງປວງ
ແຕ່ບັດນີ້ໄປ ມຶງຈະລີເລືອໄປດ້ວຍທ້ອງ
ແລະຈະກິນຂີ້ດິນເປັນອາຫານ.
15ມຶງກັບຜູ້ຍິງຈະຕ້ອງກຽດຊັງກັນ
ມະນຸດ ແລະງູຈະຕ້ອງເປັນສັດຕູກັນ
ມະນຸດຈະພະຍາຍາມຢຽບຫົວມຶງໃຫ້ແຕກ
ແລະມຶງກໍຈະພະຍາຍາມຕອດສົ້ນໜ່ອງຂອງລາວ.”
16ແລ້ວພຣະອົງຊົງກ່າວກັບຜູ້ຍິງນັ້ນວ່າ:
“ເຮົາຈະເພີ່ມຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃຫ້ແກ່ເຈົ້າເວລາຖືພາ
ແລະຈະໃຫ້ເຈົ້າອອກລູກດ້ວຍຄວາມເຈັບປວດ
ເຖິງປານນັ້ນເຈົ້າກໍຍັງຢາກໄດ້ຜົວຢູ່
ແລະຜົວນັ້ນຈະເປັນນາຍປົກຄອງເຈົ້າ.”
17ຄັນແລ້ວ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງກ່າວກັບອາດາມວ່າ:
“ເຈົ້າໄດ້ເຊື່ອຟັງເມຍຂອງເຈົ້າ
ເຈົ້າກິນໝາກໄມ້ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ຫ້າມ
ຍ້ອນສິ່ງທີ່ເຈົ້າໄດ້ກະທຳມານັ້ນ
ຂີ້ດິນຈະຖືກສາບແຊ່ງ
ກ່ອນຈະໄດ້ອາຫານມາລ້ຽງຊີບ
ເຈົ້າຈະຕ້ອງເຮັດວຽກຢ່າງໜັກ
ຂຸດດິນຟັນໄມ້ຈົນໜ້າແຫລ້ໜ້າກ່ຳຕະຫລອດຊີວິດຂອງເຈົ້າ.
18ຕົ້ນໄມ້ ແລະພືດຕ່າງໆ ທີ່ມີໜາມຈະເກີດຂຶ້ນສຳລັບເຈົ້າ
ແລະຈະກິນພືດນັ້ນເປັນອາຫານ.
19ເຈົ້າຈະຕ້ອງຫາລ້ຽງຊີບດ້ວຍເຫື່ອໄຫລໄຄຍ້ອຍ
ຈົນກວ່າເຈົ້າຈະສິ້ນຊີວິດກັບຄືນໄປສູ່ດິນບ່ອນທີ່ເຈົ້າມາ
ເຈົ້າມາແຕ່ດິນ ເຈົ້າຈະຕ້ອງກັບໄປເປັນດິນອີກ.”
20ອາດາມໃສ່ຊື່ໃຫ້ເມຍຂອງລາວວ່າ, “ເອວາ ຊຶ່ງມີຄວາມໝາຍວ່າ ນາງເປັນແມ່ຂອງມະນຸດທັງປວງ.21ຕໍ່ມາ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ປະທານເສື້ອທີ່ເຮັດດ້ວຍຂົນໜັງສັດໃຫ້ອາດາມ ແລະເມຍຂອງລາວນຸ່ງຫົ່ມ.
22ຫລັງຈາກນັ້ນຕໍ່ມາ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງກ່າວວ່າ, “ບັດນີ້ມະນຸດໄດ້ກາຍເປັນເໝືອນພວກເຮົາຄືຮູ້ຈັກການດີແລະການຊົ່ວ ເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ກິນໝາກໄມ້ທີ່ໃຫ້ມີຊີວິດຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.”23ດັ່ງນັ້ນ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈຶ່ງຂັບໄລ່ເຂົາອອກຈາກສວນເອເດັນ ໃຫ້ເຮັດວຽກຂຸດດິນຟັນໄມ້ ແລະທຳມາຫາກິນໃນດິນບ່ອນທີ່ກຳເນີດມານັ້ນ.24ເມື່ອພຣະເຈົ້າໄດ້ຂັບໄລ່ມະນຸດອອກຈາກສວນແລ້ວ ພຣະອົງໄດ້ຊົງແຕ່ງຕັ້ງເທວະດາເຄຣຸບ ທາງທິດຕາເວັນອອກຂອງສວນ ແລະຕັ້ງດາບທີ່ມີແສງໄຟແກວ່ງໄປທົ່ວທຸກທິດ ເພື່ອປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ຜູ້ໜຶ່ງຜູ້ໃດເຂົ້າໄປໃກ້ຕົ້ນໄມ້ທີ່ໃຫ້ມີຊີວິດຕະຫລອດໄປເປັນນິດໄດ້.